24 mayo 2008

CENA DIA 6

Por imperativo del Vicepresidente Meni, bajo la discreción del Presidente Pippers, se convoca a los Roccenses a la cena conmemorativa de fin de temporada en la Cafetería Magali, que como sabrán algunos de los viejos, y pocos de los nuevos, financió el equipo en sus orígenes (¿fin de nuestra travesía por el desierto?).
En cuanto tenga más datos actualizaré, así que, vayan anulando todo lo que pensasen hacer el día 6 de Junio Viernes, (hora por determinar).

CONFIRMADOS PARA LA CONVOCATORIA DEL 6 (entre as 22:00 e 22:30)

Palabras de Seco-Fowler "en principio todo está listo para a cea erótico-festiva de mañá no Magli (lembrade, ás dez, hora de presentación, non de consulta). Hai reservado para 12-15, e despois de actualizar o número de asistentes co presidente (q esta semana estivo de cumpleanos por certo...) e con nano, seremos sobre 12, como os apóstoles! O menú, a falta de confirmación definitiva vai ser: emapanada caseira + polbo á feira de entrantes, despois codillo ao forno, postre (ainda por confirmar), café (a gusto do consumidor) e chupitoS (en plural, xa q normalmente deixan as botellas para q repostemos libremente). Todo regado cun viño branco da casa. O prezo é, como se dixo, 20 eurazos. As copas van por conta propia, e son moi recomendables, pedide referencias a varios integrantes desta peña."

Palabras de la vicepresidenta Carlota: "...la moza del Meni..., como lo llamáis vosotros, era para informar a vuestras respectivas que propongo una cena alternativa de mozas de futboleros, pasándo de vosotros, eh?
Bueno eso, que como no tengo los teléfonos de ellas era para que se lo comentéis, si tal..."

07 mayo 2008

El Increible Equipo Menguante, 11,9,8,7. Rocco 1-Nirvana 3

"Eran días extraños", dirán los estudiosos del fútbol de peñas, al repasar la singular trayectoria Roccense de esta campaña, algún día, y quizás ese día no llegue nunca (como decía el otro Padrino) se preguntaran por los peculiares hechos que aquí se relatan, como llegamos a ser el equipo menos goleador y casi el menos goleado, para permanecer en una posición tibia, de ni frio ni calor, a mitad de la tabla.
El partido empezó con once roccenses, Alex, Nano, Toni, Ángel, Meni, Popper, Juan B, Carlos, Tron, Dubra y Juan V., que se enfrentaban a los campeones virtuales, a falta de un punto, por lo que venían con ganas.
El campo estaba duro, no había llovido y lo que hace unas semanas era un barrizal con textura de paté, ahora parecía una pista de asfalto irregular.
La Rocco empezó fuerte, los quejidos y protestas lloronas de los contrarios, nos indicaron que así era. Tuvimos unas cuantas ocasiones de gol pero fue Toni, llegando hasta la cocina, el que puso los puntos sobre las íes, con el tanto de la Rocco. El partido continuó muy disputado y en una jugada infortunada, los contrarios empataron el partido. De nuevo se igualaba el juego, pero, el destino se cebó con nosotros. Popper hace un mal giro, y cae al suelo fulminado. Todos hemos oido el chasquido, parece que es la rodilla, la inflamación sugiere que así es, una muy mala noticia. En principio, los contrarios, ofrecen arreglar el partido con un empate, pero luego se echan atrás, un gesto bastante feo, pero es lo que hay. Se decide que, si nos quieren ganar, suden la camiseta. Llega la ambulancia un buen rato después, llevandose a Popper que pese a las muecas de dolor no suelta un quejido. Juan acompaña a Popper al hospital y la Rocco se queda con 9. Estamos acostumbrados a jugar con menos, la Rocco aguanta el empuje de los del Nirvana, desde luego ellos no se conforman con el empate, y así continúa el toma y daca. Con esfuerzo y suerte, consiguen marcar un segundo gol, tras lo que en una rigurosa penalización, el arbitro expulsa por doble cartón a Meni.
Nos quedamos con 8, y aunque parece mentira, la velocidad de Toni, permite que la Rocco ataque, pero resulta demasiado complicado y poco a poco nos vamos replegando. En algún momento, antes o después del tercer gol Dubra, cabreado con el castigo del arbitro, se autoexpulsa por doble cartón, y nos quedamos con siete. Realmente imposible hacer nada más que resistir, aunque eso si, nuestro delantero centro, siguió sin perder la moral, acechando, del medio campo para arriba, una pelota con la que marcar un gol.
El partido termino con el 1-3, más que meritorio, la incógnita sobre la rodilla de Popper, si habrá copa, si los amonestados no podrán jugar el siguiente partido en el comienzo de liga, si habrá cena etc... Misterios, que esperemos que alguien resuelva desinteresadamente.